Door Puck Frerichs

Elk jaar weer dezelfde vraag die we ons stellen: “Doen wij dit jaar haken wij af?”. Soms is er voor een landelijk thema gekozen waarvan wij denken juist zo’n thema een schat aan mogelijkheden te bieden. Terwijl een voor de hand liggend thema vaak veel meer hoofdbrekens kost. Het is van groot belang voor onze Doopsgezinde gemeenschap, hoe klein ook, om aan de weg te blijven timmeren en daar is de Open Monumentendag een uitstekende gelegenheid voor. Onze deuren van de kerk gingen dit jaar dus ook weer open op zaterdag 9 september. Er was een kleine tentoonstelling ingericht en onze predikant Jarek Kubacki kwam met het lumineuze idee om de bezoekers te trakteren op typisch oud-{Oekraïense) hapjes. Twee Oekraïense vrienden, die tijdelijk woonachtig zijn innijen te maken. Ze troffen het zeker niet met het weer. Overdag was het bloedheet, zodat ze de avond ervoor tot diep in de nacht nog bezig waren de hapjes voor te bereiden. Er zou ook nog soep worden gemaakt: biersoep. De volgende dag zag ik Simon langs de kerk met 5 pakken melk onder zijn arm. Hij vertelde mij dat de melk bestemd was voor de biersoep. Ik geloofde hem graag maar was toch wel erg benieuwd hoe de biersoep, gemaakt van melk, zou smaken. Zr. Netty Docter had de taak op zich genomen om die dag als gastvrouw te fungeren. Gewapend met boeken en documentatie zat ze achter een tafel, wachtende op de bezoekers die nadere informatie over onze kerk of over het Dopers zijn wensten. De dag is heel goed verlopen. We mochten 52 bezoekers in onze kerk verwelkomen, waarvan een groot deel ook een hapje en een kop soep gebruikten in De Thouarszaal. Eten en praten gaan vaak samen en dat zagen we ook gebeuren. Aan de tafels smulden bezoekers van de biersoep, sommigen haalden nog een tweede kom. De melk was dus toch het hoofdingredient, daar gaat bier doorheen, bindmiddel en diverse kruiden. Heel smakelijk!
Het was een dag van hard werken. Je merkt dan pas goed dat je vrijwilligers misten dat dit soort activiteiten steeds meer op de schouders komen te rusten van een paar mensen. Maar als je dan 52 bezoekers mag ontvangen en wel drie of vier keer hoort: “We wonen al jaren in Beverwijk en wisten niet dat hier een kerk was. Of: wat een prachtige ramen, dat hebben wij nooit geweten. Die zie je ook niet aan de buitenkant”. Dan weet je weer waarvoor je het allemaal doet en neem je je zere voeten en je rug die op slot zit voor lief.
Volgend jaar weer open? Ja, natuurlijk!